در رویای خودم ، در قاب شعر

در خیالات خودم,
در زیر بارانی که نیست…
می رسم با تو به خانه،
از خیابانی که نیست…

می نشینی روبرویم،
خستگی در میکنی…
چای می ریزم برایت،
توی فنجانی که نیست…

باز میخندی و میپرسی：

من ساده همیشه خوشبختم

گاهی وقتی نمی تونی حرف دلتو اونجوری که میخواهی بزنی یا بنویسی! و چقد خوبه در همچین مواقعی چشات به نوشته از یه شخص که از جامعه خودت باشه بخوره که انگار می دونسته من میخام چی بنویسم ...

بادبادکی می سازم

و به مسیر بادها فکر نمی کنم

عکس نوشت2

تنهایی من 

تو تنهاترین تنهای منی!!!

 

 

 

 

تنهای تنها

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید